Harold Bride moest vanwege verwondingen van de Carpathia gedragen worden, zijn ene enkel was zwaar verstuikt en zijn andere voet bevroren. In New York City werd Harold opgewacht door Guglielmo Marconi en The New York Times, zij gaven Harold $ 1.000 voor zijn exclusieve verhaal, “Thrilling Story by Titanic’s Surviving Wireless Man”. Harold Bride legde later getuigenis af in het Amerikaanse en Britse onderzoek naar de ramp met de Titanic en beschreef welke ijsbergwaarschuwingen waren ontvangen en wat er was gebeurd in de nacht van de ramp.
In het Amerikaanse onderzoek werd Harold ook ondervraagd over het negeren van verzoeken om informatie, terwijl hij op de Carpathia was, van de pers en de Amerikaanse marine, die het lot wilden weten van de persoonlijke vriend en assistent van president Taft, Archibald Butt. Harold verklaarde dat persoonlijke berichten en lijsten met overlevenden voorrang kregen boven het beantwoorden van vragen van de pers en beweerde dat de marine de Britse morsesignalen niet begreep, wat de marine ontkende. The Marconi Company werd beschuldigd van het in het geheim opzetten van de New York Timesinterview met Harold Bride en vertelde hem en Harold Cottam om te zwijgen tot ze in New York aankwamen, maar Marconi ontkende de beschuldigingen. Deze zaak werd niet voortgezet en Harold werd beschouwd als een van de helden van de ramp.
Uit gegevens blijkt dar Harold Bride in augustus 1912 aan boord was van de SS Medina, als Marconi-operator. Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende Harold Bride als Marconi-operator op het stoomschip Mona’s Isle.
